Skomplikowane finanse księżniczki Beatrice i Eugenii wyszły na jaw po upokorzeniu Andrew | Królewski | Aktualności

Córki księcia Andrzeja rzadko znajdują się w centrum pałacowych rozgrywek o władzę, a jednak Księżniczka Beatrycze I Księżniczka Eugenia poruszać się w kręgach, w których nakładają się prywatne pieniądze, własność i przywileje.

Pomijając wypłaty korporacyjne, rodzinne fundusze powiernicze, mieszkania oparte na „łasce i przysłudze” i bogatych mężów, sytuacja finansowa sióstr jest bardziej złożona, niż niektórzy mogliby się spodziewać po członkach rodziny królewskiej. Niedawno ich ojciec, Książę Andrzejutracił tytuły królewskie i opuści swoją rezydencję w Windsorze. Beatrice (37 l.) i Eugenie (35 l.) to córki Andrew i Sarah Ferguson, powszechnie znanych jako Fergie. Księżniczki nie pracują jako członkowie rodziny królewskiej, ale czasami podejmują się zaręczyn. Publiczne wartości majątku netto członków rodziny królewskiej są bardzo zróżnicowane. Powszechnie podawane liczby wahają się od niskich milionów na każdą siostrę po wyższe szacunki, biorąc pod uwagę potencjalne wypłaty z funduszu powierniczego, wartość mieszkania w ramach łaski i przysługi oraz majątek małżonków. Badamy tutaj ich finanse i źródła dochodów.

Księżniczka Eugenia od dawna jest kojarzona z Ivy Cottage – samodzielnym domem na terenie Pałacu Kensington, który – jak wynika z publicznych rejestrów – był wykorzystywany jako rezydencja młodszej rodziny królewskiej jako rezydencja łask i przychylności.

W ostatnich latach Ivy Cottage było szeroko omawiane jako londyńska baza wypadowa Eugenie. Tymczasem księżniczka Beatrice i jej mąż, Edoardo Mapelli Mozzi, utrzymują bazę krajową w Cotswolds, jak donosi reportaż dotyczący nieruchomości, który obejmuje zakup domu wiejskiego w 2021 r. o wartości w doniesieniach prasowych na około 3 do 4 milionów funtów.

Beatrice była już wcześniej wymieniona jako osoba mieszkająca w apartamentach związanych z Pałacem św. Jakuba. Te umowy łaski i przysługi – w ramach których Korona udostępnia majątek członkom rodziny – znacznie obniżają koszty utrzymania młodszych członków rodziny królewskiej.

Obie księżniczki kontynuowały kariery zawodowe poza Suwerenną Dotacją, co oznacza, że ​​otrzymują pensje od pracodawców z sektora prywatnego, a nie publiczną pensję królewską.

Księżniczka Beatrice pracowała na stanowiskach związanych z technologią i partnerstwem, a w profilach publicznych i dokumentach korporacyjnych figuruje jako osoba pełniąca wyższe stanowiska w firmach komercyjnych.

Księżniczka Eugenia od dawna jest związana ze światem sztuki; pracowała w Paddle8, a później dołączyła do Hauser & Wirth, pełniąc funkcję zastępcy dyrektora, a następnie dyrektora w świecie galerii sztuki współczesnej. Role w galerii i dyrektorce stanowią większość jej dochodów.

Dokładne wynagrodzenia nie są podawane do wiadomości publicznej, ale dyrektor galerii i starsze stanowiska w spółkach partnerskich w Londynie zazwyczaj plasują roczne wynagrodzenie na wysokich stanowiskach w przedziale od niskiego do średniego sześciocyfrowego zakresu – chociaż dokładne pakiety wynagrodzeń księżniczek są prywatne.

Obie kobiety są żonami mężczyzn z prestiżowych środowisk. Mąż Beatrice, Edoardo Mapelli Mozzi, jest deweloperem i założycielem Banda Property.

Firma specjalizuje się w wysokiej klasy inwestycjach mieszkaniowych, co pozycjonuje Edoardo jako prywatnego multimilionera, mierząc jego portfel projektów publicznych.

Tymczasem Jack Brooksbank, mąż Eugenie, ma inny profil finansowy. Zbudował karierę w hotelarstwie, ambasadorach marek i marketingu, a później zajął się promocją nieruchomości i marketingiem.

Historycznie rzecz biorąc, zarobki Jacka są skromniejsze niż zarobki świetnie prosperującego dewelopera, chociaż czerpie korzyści z prywatnego majątku rodzinnego i innych możliwości.

Bezpośrednie spadki pieniężne dla młodszych członków rodziny królewskiej to skomplikowana mieszanka prywatnych trustów, historycznych osiedli rodzinnych i majątku opartego na „łasce i przysługach”.

W latach 90. zmarła Królowa Matka założyła wieloletni fundusz powierniczy, którego celem było dobro jej prawnuków. Został on skonstruowany w taki sposób, aby dokonywać efektywnych podatkowo wypłat w określonym z góry wieku i zapewniać kwoty ryczałtowe po osiągnięciu dojrzałości przez beneficjentów.

Historycznie rzecz biorąc, fundusz ten był zgłaszany jako źródło wypłat dla prawnuków, chociaż w rejestrze publicznym nie publikowano szczegółów poszczególnych wypłat.

Księżniczki zostały publicznie odnotowane jako beneficjentki różnych rodzinnych trustów tworzonych przez pokolenia. Te długotrwałe struktury – oraz pośrednie korzyści z mieszkań królewskich lub rodzinnych – należą do najbardziej niezawodnych, niepublicznych form bogactwa rodzinnego, do których mają dostęp.