Naukowcy stworzyli obraz tego, jak wyglądałby Dante, człowiek, który stworzył naszą wizję piekła ponad 702 lata temu, używając swojej czaszki.
Poeta i pisarz Dante Alighieri, uznawany również za ojca języka włoskiego, stworzył klasyczny opis piekła, obecnie postrzegany jako standard, w swoim dziele Boska Komedia, opublikowanym po raz pierwszy w 1321 roku.
Opisywał podróż do nieba, piekła i czyśćca oraz piekło składające się z dziewięciu kręgów, w których najgorsi z ludzkości zostali skazani do najgłębszych warstw, a grzesznicy otrzymali ironiczną karę za wszystko, co zrobili.
Chociaż jego opisy piekła, w tym podróż przez nie fikcyjnej wersji samego siebie, prowadzonej przez starożytnego rzymskiego poetę Wergiliusza, są ikoniczne, to jak wyglądał, od tego czasu pozostaje tajemnicą.
Został wygnany z ojczyzny Florencja w 1302 r. wśród zarzutów o korupcję, nadużycia finansowe i przeciwstawienie się władzy papieskiej.
Obrazy poety i autora powstały długo po jego śmierci we wrześniu w Rawennie tego samego roku w wieku 56 lat.
Ale teraz zespół naukowców rozwiązał zagadkę jego wyglądu, wykorzystując czaszkę do cyfrowego odtworzenia jego twarzy.
I nie wygląda jak mężczyzna przedstawiony na oryginalnych obrazach.
Cicero Moraes, ekspert ds. grafiki, który kierował zespołem, powiedział: „Większość z nich opiera się na informacjach zawartych w biografii Dantego napisanej przez pisarza Boccaccio.
„Mianowicie, że był to osobnik średniego wzrostu, nieco pochylony, o pociągłej twarzy, orlim nosie i oczach, które były raczej duże niż małe.
„‚Boccaccio nie znał jednak Dantego osobiście i zbierał relacje od osób bliskich poecie i mieszkających z nim.
„Wydaje się, że wszystkie przybliżenia są zgodne z opisem Boccaccia, ale my staramy się robić ściśle to, na co wskazują kości”.
W badaniu najpierw uwzględniono analizę jego kości z 1921 r., a następnie artykuł z 2007 r. na temat jego twarzy.
Moraes powiedział: „Następnie przystąpiliśmy do przybliżania twarzy. Polega to na wykonaniu serii projekcji na podstawie danych statystycznych pochodzących z analiz tomograficznych i ultradźwiękowych oraz skrzyżowaniu ich z deformacją anatomiczną”.
Okazało się, że miał większą niż przeciętna czaszkę.
Dodał: „Wygenerowano dwa zestawy zdjęć, jeden przedstawiający obiektywne podejście, w skali szarości, bez włosów i z zamkniętymi oczami.
„I drugi kolorowy i z elementami subiektywnymi, takimi jak kolor oczu, skóry i ubioru, według najbardziej znanych obrazów. Przedstawia błyskotliwego człowieka, ale zgorzkniałego wygnaniem”.
Cicero i współautor Thiago Beaini z Federal Uniwersytet z Uberlândii opublikował badanie w czasopiśmie poświęconym grafice komputerowej 3D OrtogOnLineMag
