W sezonie 51-51 Shohei Ohtani po raz kolejny pokazuje nam, że jest zdolny do rzeczy niemożliwych

Ten sezon nie miał się kręcić wokół statystyk Shohei Ohtaniego.

Po trzech latach coraz bardziej oszałamiających osiągnięć na boisku gracza dwukierunkowego, pozasezonowy skok Ohtaniego z Angels do Dodgers wprowadził mnóstwo intrygujących nowych wątków fabularnych z udziałem tego jedynego w swoim rodzaju talentu. Ale z operacją łokcia pod koniec zeszłego sezonu, która ograniczyła Ohtaniego do obowiązków DH w 2024 r., naszym zbiorowym instynktem było odłożenie na rok naszych nadziei na więcej nigdy wcześniej nie widzianych wyczynów, podczas gdy on rehabilitował się, aby powrócić do statusu dwukierunkowego.

W międzyczasie nie brakowało fascynujących wątków pobocznych do śledzenia: kontrakt wolnego agenta o wartości 700 milionów dolarów z niespotykanymi dotąd odroczeniami. Ohtani pasuje do składu z dwoma innymi MVP, Mookie Bettsem i Freddiem Freemanem. Jak poradziłby sobie z obowiązkami DH, jednocześnie przechodząc rehabilitację druga operacja łokcia w jego karierze. A skandal hazardowy z udziałem jego byłego tłumaczaIppei Mizuhara, który wstrząsnął światem baseballu tuż przed Dniem Otwarcia. Szansa na grę w październiku po sześciu kolejnych przegranych sezonach w Anaheim. Współpraca z inną japońską supergwiazdą w Yoshinobu Yamamoto. Jego żona! Jego pies! I tak dalej, i tak dalej.

Mając na uwadze tak wiele czynników otaczających debiutancki sezon Ohtaniego w barwach Dodgers, jego surowe statystyki — tymczasowo ograniczone do statystyk zawodnika grającego w ataku (i takiego, który nie gra w obronie) — wydawały się raczej kwestią drugorzędną.

Albo tak nam się wydawało.

Subskrybuj Baseball Bar-B-Cast NA Podcasty Apple, Spotify, YouTube Lub gdziekolwiek słuchasz.

Zamiast tego, raz jeszcze, Ohtani znalazł sposób na tworzenie historii. W czwartek przeciwko Marlins w loanDepot Park został pierwszym graczem, który zdobył 50 home runów i 50 baz skradzionych w sezonie MLB. A potem został pierwszym graczem, który zdobył 51 z każdego.

„Jestem szczęśliwy, ulżony i pełen szacunku dla moich rówieśników i wszystkich, którzy grali w baseball przed nami” – powiedział Ohtani za pośrednictwem tłumacza po Dodgers wygrywają z Marlins 20-4.

Zabawny Mookie Betts powiedział reporterom że w tym historycznym dniu wyczuł u swojego kolegi z drużyny coś jeszcze.

„Nawet nie wiem, czy to było coś w rodzaju ulgi” – powiedział Betts. „Myślę, że po prostu czuł się dobrze i seksownie, i po prostu wiedział, że „zamierzam to dzisiaj zrobić”. Mógł mieć dzisiaj cztery home runy”.

Stopniowy marsz Ohtaniego w stronę niepojętego kamienia milowego zakończył się jednym z najlepszych występów ofensywnych w jego legendarnej już karierze w wielkiej lidze: rekordowe sześć trafień, trzy home runy, dwie bazy skradzione i 10 RBI (rekord Dodgers). Nigdy przedtem miał gracza dokonałem wszystkich tych rzeczy w jednym meczu w głównej lidze, a Ohtani zrobił to, zakładając jednocześnie klub, który wcześniej nie istniał. Ledwie wspomniano, że był to również pierwszy mecz z trzema homerami w jego karierze w MLB.

„Szczerze mówiąc, to ja jestem chyba najbardziej zaskoczony” – powiedział Ohtani, według Associated Press„Nie mam pojęcia, skąd się to wzięło, ale cieszę się, że dzisiaj wszystko szło dobrze”.

To był niezapomniany dzień na tym samym boisku, na którym Ohtani dał nam wyjątkowy moment 2023 World Baseball Classic, kiedy wyrzucił Mike’a Trouta, zapewniając zwycięstwo Team Japan. Najwyraźniej lubi grać w Południowej Florydzie.

„Przeżyłem tu chyba najbardziej pamiętne chwile w mojej karierze, a ten stadion stał się jednym z moich ulubionych” – powiedział.

Nigdy wcześniej nie było takiego gracza jak Shohei Ohtani.

Tak więc pierwszym członkiem klubu 50-50 jest ten sam zawodnik, który w zeszłym roku w 132 inningach wyrzucił z gry 167 pałkarzy i teraz wraca do gry, możliwy powrót na kopiec w tej fazie posezonowej. 50. home run Ohtaniego ustanowił nowy rekord drużyny Dodgers w jednym sezonie, przewyższając wynik Shawna Greena z 2001 r., który osiągnął w liczbie 49 długich piłek — i to jest praktycznie tylko przypis.

Ostatnie i największe osiągnięcie Ohtaniego powstawało miesiącami, ale do niedawna nie było pewne. Z 14 home runami i 13 skradzionymi bazami do końca maja, był na dobrej drodze do najlepszego sezonu w swojej karierze pod względem mocy i szybkości, ale niekoniecznie na drodze do zrobienia czegoś bezprecedensowego. 16 czerwca Ohtani zdobył dwa home runy w Kansas City, co dało mu łącznie 19 home runów i 15 skradzionych baz w sezonie. W tym momencie 30-30 wydawało się prawdopodobne, a 40-40 prawdopodobne.

Ale w meczu 16 czerwca wydarzyło się coś jeszcze, co radykalnie odmieniło bieg sezonu Ohtaniego: Betts doznał złamania lewego nadgarstka po uderzeniu przez boisko. To był brutalny cios dla Dodgers. Ale dwumiesięczna nieobecność Bettsa wprowadziła nieoczekiwaną dynamikę do czołówki składu Dodgers: Ohtani jako pierwszy odbijający.

Zamiast trzymać Ohtaniego na pozycji dwudołkowej i zastąpić Bettsa kimś innym, menadżer Dave Roberts zdecydował się przenieść swoją najnowszą supergwiazdę na szczyt kolejności. Ohtani miał pewne doświadczenie w tej roli, z 61 grami jako pierwszy odbijający w ciągu sześciu lat w Anaheim. Było to więc logiczne rozwiązanie, choć pozornie tymczasowe, ale i tak stanowiło znaczną korektę dla Ohtaniego, który musiał dokonać tego w locie po tym, jak przez pierwszą trzecią część sezonu był wciśnięty między swoich kolegów MVP na szczycie składu.

Oczywiście, zareagował znakomicie. Ohtani bezproblemowo dostosował się do nowych wyzwań — i możliwości — nieodłącznie związanych z prowadzeniem. Utrzymał swoje nawyki sluggingowe, jednocześnie wzmacniając swój wkład na ścieżkach bazowych, aby lepiej uosabiać swoją nową rolę. Przykładem jest to, że w pierwszych 13 meczach jako prowadzący Dodgersów wybił osiem home runów, a następnie w lipcu ukradł 12 baz, najwięcej, jakie kiedykolwiek zebrał w ciągu jednego miesiąca w swojej karierze.

Sierpień jednak, to wtedy Ohtani naprawdę wszedł na najwyższe obroty — do tego stopnia, że ​​gdy Betts wrócił do składu, dla Dodgersów łatwo było podjąć decyzję o pozostawieniu Ohtaniego na pozycji otwierającego. Jego 12 homerunów i 15 kradzieży w sierpniu sprawiło, że był po prostu ósmy gracz w historii zdobyć co najmniej 10 homerunów i 10 baz skradzionych w miesiącu kalendarzowym.

„Szczególnie w przypadku Mookiego, najwyraźniej był kontuzjowany i nie grał przez sporą część sezonu” – powiedział Ohtani w czwartek. „Ostatecznie to ja prowadziłem. A kiedy wrócił, postanowiliśmy, że priorytetem będzie upewnienie się, że komunikujemy się ze sobą, abyśmy mieli lepszy przepływ uderzając w jeden i dwa w składzie. Myślę, że to coś, co będę kontynuował w stosunku do niego, przygotowując się do postseason”.

Ohtani dołączył do klubu 40-40 w sposób zdecydowany przeciwko Rays 23 sierpnia: Po kradzieży 40. bazy sezonu w czwartej rundzie, Ohtani wyprowadził zwycięskiego grand slama na swojego 40. home runa, aby przypieczętować zwycięstwo Los Angeles. Najwcześniej którykolwiek z poprzednich pięciu członków klubu 40-40 osiągnął oba kamienie milowe, był Alfonso Soriano w 2006 roku, który ukradł swoją 40. bazę w 148. meczu sezonu Nationals. Ohtani dokonał tego w meczu nr 129.

To szaleńcze tempo otworzyło drzwi do nie do pomyślenia: sezonu 50-50. Jak Ohtani zrobił już tyle razy w swojej karierze, granice tego, co wcześniej uważano za możliwe na boisku baseballowym, zostały zniszczone.

Dlatego też parł naprzód i ostatecznie udało mu się przekształcić niemożliwe w rzeczywistość.