Przekroczyli 49. paralela, z Manitoby do Północnej Dakoty – i przejechali przez dzień i noc – w ośmiu stanach i ponad 3000 kilometrów, zgodnie z kanadyjskim licznikiem Nissana Murano.
Dwa odwołane loty oznaczały, że były zdesperowane. Ułożyli więc w samochodzie, zatrzymując się tylko po gaz. I pomimo dwugodzinnego objazdu przez Milwaukee, po złym zakręcie w środku nocy, dotarli do Bostonu za 30 godzin.
Mieli pięć wśród tysięcy Kanadyjczyków, którzy ustawili się poza ogrodem TD na kilka godzin przed rozpoczęciem NHLFinał 4 narodów między Kanadą a Stanami Zjednoczonymi.
„Jesteśmy tu po liściu klonu” – powiedział Matt McLeod. I byli tam dla swojego przyjaciela z dzieciństwa Seth Jarviskto był Żyjąc swoim marzeniem gry dla Kanady.
Ale w najbardziej hipotelu międzynarodowej gry hokejowej od ponad dekady wszyscy mieli swoje powody, by się tym przejmować. Poza 60 minutami i nadgodzinami wydawało się, że było o wiele więcej niż zwycięstwo.
Z ponad dekadą zbudowanego napięcia między dwoma rywalami ciepło na lodzie było nieuniknione. Ale dla wielu mecz mistrzostwa nie miało chwalenia praw. Kłynna wojna handlowa między Stanami Zjednoczonymi a Kanadą, zgodnie z groźbą taryfową ze strony prezydenta Donalda Trumpa i powtarzającymi się twierdzeniami, że chciałby, aby suwerenny sąsiad został 51. stanem kraju, stworzyła niezrównany poziom wrogości między dwoma narodami.
Kanadyjscy fani wygwizdali amerykański hymn narodowy, gdy drużyny spotkały się w meczu Round-Robin w Montrealu, po którym nastąpiły trzy walki w pierwszych dziewięciu sekundach gry.
Niemożliwe było zignorowanie szerszych implikacji, zwłaszcza gdy dyrektor generalny zespołu USA, Bill Guerin, powiedział, że jego gracze wykorzystali napięcia polityczne jako inspirację i zaprosili Trumpa do udziału w finale. Przed mistrzostwami Trump zachęcił Amerykanów, jednocześnie zajmując kolejne strzał w Kanadę, stając się 51. stanem i odnosząc się do premiera Kanady Justina Trudeau jako gubernatora.
Poza ogrodem TD napięcie to było widoczne na kilka godzin przed otwartą twarzą.
„Witamy w USA, 11. prowincji Kanady”, przeczytaj masywny znak, który niosł Ian Mackinnon, gdy fani ubrani w Kanadę i USA koszulki tasowane w kolejce, która rozciągnęła się na Causeway Street. Jest Amerykaninem, przez dziadków, którzy po raz pierwszy wyemigrowali do Nowej Szkocji. Mackinnon nie dba bardzo o sport, ale na rowerze na rowerze z znakiem w nadziei na to, że postanowiłby, może zaoferować odrobinę lewita.
„Sposób, w jaki serial zaczął się od walk na pięści w ciągu pierwszych 10 sekund, czułem może dziś wieczorem, że ludzie się uśmiechną” – powiedział Mackinnon.
I większość ludzi tak zrobiła, podczas gdy niektóre rzucały lekkie dźgnięcia.
„51. stan!” Jeden człowiek krzyknął, gdy przeszedł w kolejce.
„USA! USA!” intonował inny.
Jeden z fanów próbował zerwać znak z ręki Mackinnona, ale trzymał się mocno.
W hali amerykańscy fani pozowali Markowi Gogginowi, który namalował twarz na czerwono -biały, tymczasowe tatuaże z kreskówkowego łosia i bobra na każdym czeku. Goggin przekroczył granicę ze swojego domu w Windsor, aby złapać lot z Detroit z synem. Choć niewinne i zabawne, jak większość interakcji między fanami, Goggin poczuł szersze konsekwencje, które niosła gra, wydawała się nieco zagubiona na jego amerykańskich odpowiednikach. Powiedział, że nie doceniali, jak poważni Kanadyjczycy wzięli groźby i drwiny. To może być dla nich zabawne i gry, ale w Kanadzie agresja wywołała pośpiech patriotyzmu.
„Kanadyjczycy są tak napompowani, aby wygrać tę grę. Ponieważ nie możemy pokonać Trumpa, prawda? ” Goggin powiedział. „To jedyna rzecz, w której możemy ich pokonać – hokeja”.
Jego oczy zaczerwieniły się, gdy opisywał emocje, które wielu Kanadyjczyków przenieśli do finału.
„Jest tak duży dla Kanadyjczyków” – powiedział Goggin. „To coś więcej niż gra”.
Interesy ukorzeniania Marka Goggin zostały łatwo rozpoznane. (Dan Robson / The Athletic)
Harjinder Sidhu poleciał z Winnipeg, aby wziąć udział w meczu z bratem i jego 5-letnim siostrzeńcem, który podróżował z Edmonton. 30-latek powiedział, że kontekst zewnętrzny ma znaczenie.
„Kanada nigdy nie będzie 51. stanem. … To bardzo brak szacunku – powiedział. „Nasi żołnierze zmarli obok swoich żołnierzy w wojnach, co robimy szczęśliwie, ponieważ są naszymi braćmi. Ale ten brat zachowuje się teraz trochę zbyt agresywnie. A dziś pokażemy im, kto jest królem hokeja ”.
Od ponad wieku hokej był grą w Kanadzie. Ale od dawna przewidywano, że Amerykanie nadrobią zaległości i prawdopodobnie przewyższą Kanadę. Najnowsze trendy Podkreśl tę rzeczywistość. Większość kanadyjskich NHLers gra dla amerykańskich drużyn. I jak wiele razy wspomniano, żadna kanadyjska drużyna nie wygrała Pucharu Stanleya od 1993 roku.
To napięcie również wypełniło ogród TD. Włożył niewygodnie, gdy Wayne Gretzky, największa ikona hokeja, weszła na lód reprezentujący Kanadę podczas ceremonii przedgażowej w garniturze, szanując krany i okrzyki. Mike Eruzione, kapitan drużyny Murach On Ice 1980, podążył za zamieszkowanym rykiem w koszulce USA-zbijając pięści amerykańskich graczy i machając rękami, by pompować tłum, gdy intonowali „USA”
Wielu Kanadyjczyków obserwuje, jak Gretzky, gwiazda słynnego zwycięskiego zespołu Canada Cup z 1987 roku, uczestniczyła w Prezydenta Partii Wyborczej Prezydenta Trumpa w Mar-a-Lago i jego ostatniej ceremonii inauguracji.
Smathing of Boos przywitał kanadyjski hymn narodowy, ale refren przeniósł się wraz z piosenkarzem Chantala Kreviazuk, który skomentował ten moment, zmieniając teksty w wersecie „W całym nas” na „to tylko USA”. Kreviazuk później opublikował na Instagramie, że według niej Kanadyjczycy muszą wstać i użyć swoich głosów w obliczu „potencjalnie konsekwentnego momentu”.
„Powinniśmy wyrazić nasze oburzenie w obliczu wszelkich nadużyć władzy” – napisała.
Odbyła się gra hokeja i ekscytująca, z tłumem mocno po stronie amerykańskiej.
Ale po najbardziej dramatycznym pokazie międzynarodowego hokeja na mężczyzn od ponad dekady – zapieczętowany Connor McDavidZdobywca gola w nadgodzinach – to Kanadyjczycy gromadzili się na lodzie i obejmują na trybunach. Amerykańscy fani wysyłali się na halę, gdy „O Kanada” grała jeszcze raz, aby fajerwerki wokół gigantycznej kanadyjskiej flagi. Czerwone i białe koszulki wypełniły dolną miskę, otoczone pustymi siedzeniami.
Drew Doughty śpiewał tak głośno, jak tylko mógł. Minęło tak dużo czasu, odkąd poczuł ten moment i nie wiedział, czy kiedykolwiek go czuje.
A później, w szatni, kanadyjscy gracze „We Are the Champions” Queen, Molson Canadian i Moet Slosing na podłodze. Ich panowanie jako największy na świecie, zabezpieczony co najmniej kolejny rok.
Powyżej, w hali, śpiew „Can-Na-Da, Ca-Na-Da” powtórzył się, gdy fani maszerowali w kierunku wyjść i wychodzących na Causeway Street.
Kobieta w szarym swetrze z flagą USA krzyczała po nich: „Wkrótce będziesz 51. stanem”.
Ale nikt nie zadał sobie trudu słuchania.
Gdy szampan wysuszył na podłodze szatni, a inni kanadyjscy gracze rozkoszowali się korytarzem w drodze do Partii drużyny w pobliskim barze, Mark Stone przyznał, że napięcie polityczne obciążało zespół w całej serii.
„Zdecydowanie czytałem i widziałem wszystko, w sobotę do dziś” – powiedział Stone. „Trudno jest trzymać się z daleka, tak jak świat w mediach społecznościowych. Ta gra wiele dla nas znaczyła, wiele dla naszego kraju, i jesteśmy dumni z tego, że mogliśmy założyć tę koszulkę i wygrać dla naszego kraju. ”
W hali, Brad MarchandW Sidney Crosby I Nathan Mackinnon pozyskiwane na zdjęcie razem. Mackinnon podniósł kanadyjską flagę. Crosby, kapitan, chwycił Puchar 4 Narodów.
Seth Jarvis i przyjaciele, którzy pojechali z Winnipeg, ułożyli także pozę do niektórych zdjęć. Nosili swetry Crosby, McDavid, Mackinnon i Mitch Marner – Tylko kilka spośród tysięcy, którzy wciąż wypełniały ulice Bostonu, krzycząc, śmiejąc się i wiwatując, za zwycięstwo, które wydawało się o wiele większe niż gra.
(Ilustracja: Eamonn Dalton / Atletyczny. Zdjęcia: Dan Robson / Atletyczny; Brian Babineau / 4NFO / Puchar Świata w hokeju; Bruce Bennett, Ben Jackson / 4nfo / World Puchar Hokeja przez Getty Images)
