Co takiego jest w Andy Burnham, co czyni go tak niekontrolowanym pretendentem do przywództwa pracy? Oczywiście prosty fakt, że nie jest Starmerem, jest ogromnym plusem. W końcu najnowsze sondaże opinii malują ponury obraz pokazujący, że tylko 13% wyborców jest zadowolonych z premiera – najniższy dla każdego przywódcy od lat siedemdziesiątych. Tymczasem badanie opinii daje burmistrzowi Greater Manchester pozytywne ocenę zatwierdzenia +10, podczas gdy Sir Keir opowiada się na -40.
Jest też fakt – i odwróć wzrok, jeśli jesteś wrażliwy – że niektóre kobiety uważają, że Andy Burnham nieodparcie. Anegdotycznie słyszę to wśród przyjaciół i kolegów, które rozbijają się między chęcią go matką a chęcią jego uwiedzenia. I nawet jeśli urodzony w Merseyside Polityk nie zadzwoni do twojego dzwonu, nie ma wątpliwości, że biorąc pod uwagę jego dobrą głowę włosów, chłopięcego uśmiechu i rzęs godnych jakiejkolwiek reklamy tuszu do rzęs, ma niezaprzeczalny apel telegeniczny.
Z pewnością nierówny, lekko marszczony wygląd Burnhama stoi w wyraźnym kontraście z metropolitalnym lakierem Starmera. Podczas gdy lider Partii Pracy ma ostre krawiectwo i designerskie okulary bankietowane przez głębokie kieszenie Lorda Ali, Burnham wybiera kuty i bluzy z kapturem.
To mundurek pudełka mydlanego, drenaghty proro i wietrzne zakątki. Styl, który sygnalizuje: „Miejmy kufel” i przemawia bezpośrednio do tradycyjnej bazy klasy robotniczej.
Wszystko zapakowało się w jego starannie uprawiany tytuł: „King of the North”. (Płaszcz noszony przez burmistrza Wielkiego Manchester Covid-19 Ograniczenia pojawiły się nawet w Mancehster’s People History Museum).
Jednak trwa niepokojące pytanie: ile z tego jest obraz, który jest utworzony, jak gładki Westminster Old Boys Burnham, mówi się, że gardzi?
Jasne, że jest lokalnym, urodził się w Aintree. Jednak będąc samym północnym – mankunnikiem, nie mniej – jego podejście czasami wydaje się raczej performatywne. Być może to była moja wyobraźnia. Ale podczas ostatniej rundy Fringe i FireBomb Burnhama przeprowadza wywiady z jego północnymi samogłoskami jego brzmienia bardziej bardziej niż kiedykolwiek.
Tak więc jego rzeczywistość Tieless motywuje jego popularność. Ale czy jest to połączenie z autentycznością lub rozszczepieniem ze stereotypami? Czy to jest wymyślone podejście, czy zwykły facet z talentem do ponownego uruchomienia tego kiepskiego rządu?
Burnham ma oczywiście formę, gdy pojawia się. Został uznany za „polityczną łopatę pogodową” przez kolegów za odwrócenie się na jego poglądy ekonomiczne.
Jako jeden z osób z pracy robotniczej byłego ministra gabinetu: „Zgodził się z tak wieloma różnymi poglądami, zapomniał o swoim umysłu”.
Inny zasugerował w tym tygodniu, że Burnham „wydaje się promować się za każdym razem, gdy w ścianie jest postrzegany pęknięcie… trochę jak japoński knotweed” ouch.
Jest to sytuacja najlepiej podsumowana przez stary żart, który robiąc rundy: „Blairite, Brownit i Corbynite wchodzą do baru.„ Cześć, panie Burnham ” – mówi barman.”
Z pałacowego otoczenia Manchesteru Town Hall, można śmiało powiedzieć, że Burnham wniósł raczej prawdziwy, a nie fotograficzny wkład w swoją północną łatkę – od uruchomienia sieci pszczół i ograniczania taryf autobusowych po pilotowanie łóżka każdego wieczoru i zamieszkanie, a jednocześnie stał mocno przeciwko Westminsterowi podczas Westminster Covid Wojny poziomowe.
Z drugiej strony był za kierownicą, gdy policja Greater Manchester została wprowadzona w specjalne środki za to, że nie odnotowała przestępstw, a jego flagowe plany strefy czystej powietrza straciły wiarygodność po rozwlesieniu.
Tak więc, podczas gdy Burnham upoważnia się do przodu, przyjmując porządek obrad Ordinaire, być może nadszedł czas, aby zatrzymać ten bezdechowy konkurs i przerwać.
Pamiętaj, że jeśli Westminster naprawdę jest jego końcową grą, Burnham będzie musiał zdobyć bezpieczne miejsce w Manchesterze w każdym wyborach uzupełniających. Ruch, który przenosi tarczę z oddolnego rzecznictwa do nagiej ambicji. Innymi słowy, powrót do Commons może służyć karierze Burnhama, ale niewiele zrobiłoby to dla wyborców, których mógłby reprezentować.
Wszystko to pozostawia ten Northerner z pytaniem lub dwoma: czy prawdziwy Andy Burnham stanowi wstanie – czy byłoby lepiej, gdyby po prostu wstał?
