W 2018 roku Gary Oldman zdobył Oscara dla najlepszego aktora za rolę w filmie Winston Churchill w Najciemniejszej godzinie.
Ten II wojna światowa Film przedstawia jego drogę do objęcia stanowiska premiera, gdy wojska alianckie ewakuowały się z Francji, a Hitler rozważał inwazję na Wyspy Brytyjskie.
Jednakże historyk twierdzi, że chociaż lata 1940–1941 były najciemniejszą godziną w dziejach Wielkiej Brytanii, z pewnością nie była to godzina Churchilla.
Philip Kay-Bujak w ekskluzywnym wywiadzie dla Express.co.uk stwierdził, że inny incydent, który miał miejsce ponad 20 lat wcześniej, „został bardzo sprytnie wyretuszowany przez establishment wokół mitu Churchilla” i że „z całą pewnością nie uważam Churchilla za największego człowieka w historii Wielkiej Brytanii – wręcz przeciwnie”.
Według tego historyka najciemniejsza godzina II wojny światowej nadeszła za sprawą ppłk. Johna Sherwooda Kelly’ego, odważnego buntownika i bohatera jego książka „Najodważniejszy człowiek w armii brytyjskiej”.
Historyk podzielił się: „Najciemniejsza godzina Churchilla miała miejsce w 1919 r., kiedy ppłk John Sherwood Kelly postanowił spróbować obalić Churchilla i zniszczyć jego karierę polityczną, ujawniając jego tajny plan zabicia rewolucji bolszewickiej. Premier David Lloyd George nakazał sekretarzowi stanu ds. wojny Churchillowi, aby się nie angażował i nie próbował ratować rosyjskiej rodziny królewskiej. Jednak Churchill, w swoim typowym stylu, zignorował jego instrukcje i zorganizował „ochotniczą” grupę oficerów i 5000 ludzi, aby w tajemnicy udali się do Archangielska, Rosja w maju 1919 r. Miało to rzekomo uratować brytyjskich żołnierzy i amunicję przed Leninem i bolszewikami, ale w rzeczywistości miało dotrzeć do Moskwy i pomóc zniszczyć rewolucję. Mężczyźni otrzymali rozkaz wyruszenia, podczas gdy sześciu odznaczonych Krzyżem Wiktorii zgłosiło się na ochotnika do operacji. Kiedy Kelly zdał sobie sprawę, że są wykorzystywani, poskarżył się, a kiedy został zwolniony ze swojego dowództwa za „stracenie głowy”, napisał do British Press – konkretnie do Daily Express!”
6 września 1919 r. ta sama gazeta opublikowała przeciek Kelly’ego dotyczący skandalu, który niemal doprowadził do upadku kariery politycznej Churchilla, pod twierdzeniem, że „społeczeństwo brytyjskie zostało oszukane”.
W liście Kelly’ego można było przeczytać: „Do redaktora naczelnego Daily Express: Szanowny Panie, właśnie wróciłem z North Rosja w okolicznościach, które zmuszają mnie do poszukiwania możliwie najwcześniejszej okazji do ujawnienia w Anglii pewnych faktów związanych z Północą Rosja które w przeciwnym razie mogłyby nigdy nie ujrzeć światła dziennego”.
Opowiedział, jak zgłosił się na ochotnika do służby w Północnorosyjskich Siłach Pomocy, szczerze wierząc, że pomoc jest potrzebna, aby wycofać wyczerpane wojska, zanim zaczną się sprawy w Północnorosyjskich Siłach Pomocy. Rosja „być w sposób skuteczny i zdecydowany”,
Kelly’emu powierzono dowództwo nad 2. batalionem Pułku Hampshire, lecz wkrótce po przybyciu do Archangel odkrył, że siły obronne zostały użyte do ofensywy.
Podsumował: „Widziałem, jak brytyjskie pieniądze roztrwoniono jak wodę i jak poświęcono bezcenne życie Brytyjczyków” i dodał, że uważa za swój obowiązek podzielić się tymi wiadomościami w Anglii, bez względu na to, jakie mogą być dla niego konsekwencje.
Bujak dodał, że w rezultacie „zadawano pytania Churchillowi w Izbie Gmin, Kongres Związków Zawodowych wyraził oburzenie tym, że Wielka Brytania pomaga w tłumieniu socjalistycznych kolegów robotników w obcym kraju, a Lloyd George dostał ataku szału.
„Kelly miał wsparcie w cieniu zarówno finansowe ze strony południowoafrykańskich milionerów, jak i brytyjskiego establishmentu, który chciał pożegnać Churchilla. Jednak Kelly przegrał swoje sądy wojskowe i karierę, podczas gdy Churchill ledwo przetrwał to, co ja bym nazwał osobistą „Ciemną Godziną” Churchilla”.
