Sekretny królewski przydomek nadawany bardzo eleganckiej dzielnicy Londynu | Królewski | Aktualności

Chociaż wielu fanów monarchii może być przyzwyczajonych do tego, gdzie Rodzina królewskaPałace znajdują się w mieście, nie każdy wie, gdzie znaleźć w Londynie taki obszar, który ma swój własny królewski przydomek.

Choć obecnie pseudonim ten nie jest już tak często używany, historykom i architektom pracującym w South Kensington dobrze wiadomo, że obszar muzeów i budynków edukacyjnych ze względu na historię tego obszaru nazywany jest Albertopolis.

Jak donosi OK! magazynnazwa powstała w wyniku ogromnej liczby powiązań tego miejsca z małżonkiem królowej Wiktorii, księciem Albertem.

Według Muzeum Londyńskiego Albert chciał przekształcić teren wokół wystawy w South Kensington w centrum nauki i sztuki w Londynie. Z tego powodu obszar ten został później nazwany Albertopolis. Jego wysiłki mające na celu przekształcenie tego obszaru nastąpiły po tym, jak pomógł się zorganizować

Termin ten pojawił się po raz pierwszy w latach pięćdziesiątych XIX wieku, po tym, jak książę Albert podjął działania mające na celu stworzenie miejsca, w którym można by uczcić osiągnięcia kulturalne wielu znanych naukowców, wynalazców i matematyków – osób, których był wielkim zwolennikiem.

Pomimo wysiłków, aby zapewnić celebrację kultury, nauki, edukacji i przemysłu na tym obszarze, książę Albert zmarł w 1961 roku w zamku Windsor w wieku 42 lat, zanim wszystkie jego pomysły doczekały się realizacji.

W latach po jego śmierci Muzeum South Kensington stało się Muzeum Wiktorii i Alberta oraz Muzeum Nauki.

Na jego cześć nazwano także Royal Albert Hall w 1871 r., a Muzeum Historii Naturalnej otwarto 10 lat później, w 1881 r.

Obszar ten stał się także siedzibą wielu innych obiektów, w tym Królewskiego Towarzystwa Geograficznego i Imperial College of Science and Technology.

Przez lata po jego śmierci żona Alberta, królowa Wiktoria, nigdy nie otrząsnęła się z żalu i przez resztę życia nosiła czerń.

Pomnik Alberta w pobliskich Ogrodach Kensington, otwarty w 1872 roku z posągiem przedstawiającym go siedzącego i patrzącego na południe, w stronę Albertopolis, stoi do dziś na cześć jego wysiłków na rzecz przekształcenia kulturowego krajobrazu Londynu.